artık kelimelerde şiirlerde suskun..
gece lâl gündüzler bi hâl..
şu koca şehir suskun..
birikiyor dilimde tüm geveze susuşlar..
yazmaktan usanmamış,edenim inadina yorgun..
suskun şíirhanem,yazılarıma yön veren kalemler suskun..
yollar artık uzun.seferlerim fırtınalı..
denizlerim köpürmüş.gemilerim yorgun..
varmak istediğim kentler sisle kaplı..
gözlerini görmez hiçbir göz..
seni gören gözler suskun..
yagmurlar biçare bu isimsiz memleketde..
bulutların göz pınarları kurumuş,
yagmura hasret topraklar suskun..
tam ortasındayım yalnızlıgın
sana hasret her saniyem yorgun..
dakikalar zaman savaşında,
ayrılığı vuran her saat suskun..
ve içimdeki sen.
en geveze halinle.işgaldesin sol yanımı.
ama benim kalbim artık yorgun..
gelipte ansızın gitmelerin yokmu apansız..
parçalanan camlar misali tuz buz oluşun..
üstünde yaşadığın şehri bertaraf edişin..
adımlarını tanıyan kentler bile yorgun..
titrek dumanlar karışırken gecenin iç çekişlerıne.
sigaramdan aldığım son nefes bile suskun..
sevda çok eski bir romandan ibaretmiş..
şimdi seni anlatan kitaplar bile yorgun..
tozla kaplı raflar arasında kalmış aşk.
şimdi onu yaşayanda,yaşatanda suskun..