sen yoksun yine diye bugün ağladın sessizce bi köşede ,
adını yazdım yazdım sildim bulduğum küçük bi kağıda bir elim yazarken öteki siliyordu seni ya içimden keşke bi elim daha olsaydıda oda seni içimden silseydi içimin taa en köşesinden işlediğin yerden koparabilseydi bir el keşke …
gözlerimi kapattım açtığımda gelme umudun için.ben seni beklerken özlerken sevdim miştim oysa nerden çıktı bu temelli gitmeler söz vermemişyidin her gittiğin günün ertesinde dönerim diye sımsıkı sararım seni kalmaz öfke diye kin diye
ve yoksun artık son du bu biliyorum
sanki kendi ellerimle ittim seni başka ellere gibi içim öyle yanıyorki
oysa giderken ne çok söylenecek şeyim vardı sana
GİTME demezdim belki ama …
gitmemen için bişiler yapabilirdim yada içimde kalmasın diye bi kaç cümle kurup kendi kendime ağlıyabilirdim bi köşede içimde kalan son senleriii de gözyaşıma karıştırıp akıtabilirdim …
ama yapmadım gitmeni öylece sessiz kavgasız gürültüsüz patırtısız izledim sadece ne elimden ne de dilimden birşey gelebildi çekip de giderken benden
şimdi diyorum keşke
en büyük hatalarda çeker ya insan içine içine koskocaman bi KEŞKE bende diyorum bu sefer boğazımdan içime kadar yakarken kalibimi param parça yaparken gözümden yaşlar teker teker akarken ve dilimden adın bir an bile düşmezken tek hecede söylesem sana bilmiyorum ki duyarmısın artık kulaklarını tıkamadan
MADEM YOKUM BUNDAN SONRA BEN SENDE , SEN YOKSUN BUNDAN BÖYLE BENDE SEN BİLSENDE BİLMESEN DE…